กริชซุนดัง(กริชโมโร/ซูลู)ของชนเผ่านักรบโมโร แห่งเกาะมินดาเนาทางตอนใต้ของฟิลิปินส์ ความยาวของใบ 21 นิ้ว และความยาวรวม 29 นิ้ว กริชเล่มนี้เป็นกริชเก่าอายุราว ค.ศ.1900 กริชซุนดัง นักสะสมทั่วโลกถือว่าเป็นดาบชนิดหนึ่งเพราะมีขนาดใหญ่กว่ากริชอยู่มาก ถ้าให้เปรียบเทียบให้เห็นภาพก็คือ ดาบคาทานะของญี่ปุ่น กริชซุนดังมีอยู่หลายรูปแบบ ทั้งแบบใบมีดตรงหรือแบบหยัก ส่วนที่เป็นหยักของกริซนั้นจะช่วยให้การฟันง่ายขึ้นในการต่อสู้ เนื่องจากใบตรงฟันลงไปจะติดอยู่ในกระดูกของคู่ต่อสู้ ส่วนที่เป็นคลื่นช่วยให้ผู้ถือกริชสามารถดึงอาวุธออกจากร่างกายของคู่ต่อสู้ได้ง่ายขึ้นลักษณะกริชซุนดังถูกสร้างขึ้นตามประเพณีโดยชาวโมโร และถูกใช้โดยผู้คนมากมายทั่วทั้งหมู่เกาะมินดาเนาและแม้แต่ในที่ห่างไกลออกไปที่ติดต่อกันไปมาในเกาะบอร์เนียว กาลิมันตัน สุลาเวสีในอินโดนีเซีย มาเลเซีย และวัฒนะธรรมกริชได้แผ่มาถึงแหลมมาลายูจนถึงปัตตานี

โดยลักษณะศิลปะฝักกริชเป็นตัวบ่งบอกถึงที่อยู่ของกริช ถ้ากริชซุนดังเข้ามาในแถบแหลมมลายูถึงปัตตานี รูปแบบของฝักกริซก็เป็นลักษณะฝักแบบ บูกิสปัตตานี ถ้าทางชวาก็อีกแบบหนึ่ง และต้นทางที่หมู่เกาะมินดาเนาอีกแบบหนึ่ง

เชื่อกันว่าชาวโมโรใช้กริชในช่วงตกอยู่ภายใต้อาณานิคมสเปนของฟิลิปปินส์ และช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2  กริชถูกนำมาใช้ในการสู้รบอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ยังใช้ในพิธีกรรมอีกด้วยนอกจากนี้ ชนเผ่าโมโรยังเชื่อว่ากริชช่วยปกป้องพวกเขาจากสิ่งชั่วร้าย สามารถมอบโชคลาภและปกป้องผู้ใช้จากภัยอันตรายได้