กริซสกุลช่างพัทลุง-สงขลา อยู่ในยุคต้นรัตนะโกสินทร์เป็นช่วงต่อจากอยุธยาโดยสังเกตุลวดลายบนตัวนกพังกะตัวเมียหรือ นกกระเต็น โดยสมัยอยุธยาตัวนกพังกะจะเรียบไม่มีลวดลายพอเริ่มเข้าสู่ยุคต้นรัตนโกสินทร์เริ่มมีลวดลายปรากฎขึ้นบนนกพังกะเริ่มมีมือมีนิ้วปรากฎเด่นชัดมากขึ้นเนื่องช่วงปลายอยุธยาเกิดศึกสงครามบ้านเมืองไม่สงบศิลปะนกพังกะยังไม่ปรากฎศิลปะให้เห็นเด่นชัด พอว่างเว้นศึกสงครามในช่วงยุค ร.3 จะปรากฎการถ่ายเทศิลปะปรากฎได้อย่างเด่นชัดมากขึ้นเหมือนที่ปรากฎในหัวกริซเล่มนี้ หัวไม้จะเริ่มมีมาก่อนหัวกริซที่แกะด้วยงาช้าง และ หัวกริซที่ทำมาจากเงิน หายาก