ดาบซามูไรทาชิ(Tachi) ยุคเอโดะตรงกับบ้านเราสมัยอยุธยา เป็นดาบเก่าที่ตกค้างในบ้านเราสันนิษฐานเข้ามาในช่วงต้นรัตนโกสินทร์ช่วง ร.3 เข้ามาใน Uniforn ซามูไรในช่วงนั้นมีการสั่งดาบญี่ปุ่นเข้ามาจำนวนหนึ่ง แต่ทรงดาบเก่ากว่านั้นอยู่ในยุคสมัยอยุธยา ตามบันทึกของ Shape of the Edo period  เป็นดาบซามูไรชนชั้นสูงโดยดูจากTsuba(กระบังดาบ) มีเดินเส้นทองคำตกแต่ง และ Fuchi ทำจากเงิน ทั้งส่วน Habaki และ Seppa มีเปียกทองคำ ดาบซามูไรเป็นสัญลักษณ์แห่งเกียรติยศและศักดิ์ศรี วิถีแห่งบูชิโด ดาบคาตานะ ดาบซามูไรที่โด่งดังไปทั่วโลก ด้วยความสวยงาม, ความคม, เทคนิคการสร้างที่ปราณีต ตีพับสอดไส้ โดยมีเทคนิคการตีคือเพิ่มวิธีการผสมเหล็กสองชนิดเข้าด้วยกัน เหล็กที่มีความแข็งจะมีปริมาณคาร์บอนสูงใช้ทำเป็นตัวดาบ และเหล็กอ่อนที่มีปริมาณคาร์บอนต่ำใช้ทำเป็นไส้ดาบเพื่อให้ยืดหยุ่น จากเหล็กสองชนิดที่ถูกนำมาพับและตีมากกว่าสิบชั้น ทำให้เกิดชั้นเล็กๆ เป็นทวีคูณเป็นหมื่นชั้น ช่างตีดาบจะพับเหล็กแข็งให้เป็นรูปตัว "U" และนำเหล็กอ่อนมาวางไว้ตรงกลางเพื่อเป็นไส้ใน แล้วนำไปหลอมและตีรวมกันให้แผ่ออกเป็นใบดาบ การตีใช้เวลาขั้นต่ำ 6 เดือน บางเล่มเป็นปี หรือตีออกมาแล้ว 10 เล่ม อาจใช้ได้เพียง 3 เล่มที่ดีที่สุด ทำให้ดาบคาตะนะได้ชื่อว่าเป็นดาบที่ดีที่สุดของโลก ดาบเล่มนี้เป็นดาบซามูไร ไม่ใช่ดาบทหาร เป็นดาบเก่าค้นพบในบ้านเรา ดาบเล่มนี้ผู้ตีมีสลักที่ตรงกั่นดาบบอกเมือง และชื่อช่างตีดาบ จากบนลงล่าง

            บรรทัดที่ 1 NO    濃 ชื่อเมือง

            บรรทัดที่ 2 SHU  州    ”

            บรรทัดที่ 3 NORI  ชื่อช่างตีดาบ

            บรรทัดที่ 4 KANE          ”

ดาบเล่มนี้ตีที่แคว้นมิโนะ เมืองโนชู ชื่อช่าง โนริคาเนะ Fitting เครื่องประดับดาบเป็นดาบทาชิชนชั้นเจ้านายขั้นสูงในยุคศักดินา

แคว้นมิโนะ (ญี่ปุ่น: 美濃国 Mino no kuni) หนึ่งในอดีตแคว้นศักดินาของญี่ปุ่นปัจจุบันคือทางตอนใต้ของจังหวัดกิฟุ ซึ่งบางครั้งเรียก โนชู (ญี่ปุ่น: 濃州 Nōshū) เมืองเอกของแคว้นมิโนะคือกิฟุ อันเป็นที่ตั้งของปราสาทอินาบายามะหรือปราสาทกิฟุในปัจจุบัน

ยุคของดาบ

太刀  ตรงกับค.ศ. 1336 - ค.ศ. 1568 ดาบทาชิเป็นดาบคมเดียวมีความยาวของใบดาบอยู่ที่ 70-78 cm โดยประมาณ เป็นดาบที่มีความยาวและความโค้งของสันดาบค่อนข้างมาก นิยมใช้ในช่วงยุค เฮอัน 平安- ยุค มูโรมาชิ 室町 เป็นยุคช่วงที่ซามูไรยังมีอยู่กระจัดกระจายเป็นตระกูลเล็กตระกูลน้อย มีจำนวนไม่มาก รูปแบบการรบเป็นการรบแบบตัวแทนระหว่างตระกูล และนิยมใช้ม้าในการทำศึก โดยดาบได้รับการออกแบบให้ความโค้งสัมพันธ์กับมุมการฟันได้อย่างมีประสิทธิภาพเมื่อฟันจากที่สูง นั้นก็คือการฟันจากบนหลังม้า แต่เมื่อเริ่มเข้าสู่ยุคปลาย มูโรมาชิ 室町 การรบโดยกองกำลังเท้ามีบทบาทมากขึ้น ทำให้กลุ่มที่ใช้ดาบทาชิ กลายเป็นกลุ่มซามูไรชั้นสูงที่ต้องรบบนหลังม้าแทน

刀 ดาบคาตะนะ

เป็นดาบคมเดียวที่มีบทบาทโดดเด่นในช่วงยุคท้าย มูโรมาชิ 室町 จนถึง เอโดะยุคปลาย 江戸 ยุคเอโดะ (ญี่ปุ่น: 江戸時代 Edo-jidai) หรือยุคที่เรียกว่ายุคโทกูงาวะ (徳川時代 Tokugawa-jidai) ค.ศ. 1603 - ค.ศ. 1868 คือยุคที่มีไดเมียวตระกูลโทกูงาวะเป็นโชกุน เริ่มเมื่อโทกูงาวะ อิเอยาซุ ได้รวบอำนาจและตั้งรัฐบาลโชกุนขึ้นที่เอโดะ (ปัจจุบันคือโตเกียว) ตรงกับยุค อยุธยาบ้านเรา ดาบคาตะนะเริ่มจากพลซามูไรเดินเท้าที่เรียกว่า อาชิการุ 足軽 ที่ดัดแปลงพัฒนาเอาดาบ ทาชิมาตัดให้สั้นลง เพื่อคล่องตัวในการรบบนพื้นดิน และเกิดความคล่องตัวในการชักดาบเพื่อต่อสู้ จนยุคหลังๆช่างตีดาบจึงหันมาตีดาบที่มีความยาวสั้นลงและความโค้งสันดาบตรงขึ้น ก็คือดาบคาตะนะถือโดยชนชั้นซามูไรในญี่ปุ่นสมัยศักดินา จึงได้ชื่อว่า "ดาบซามูไร"

          ที่กล่าวมาข้างต้นเพื่อไล่ยุคของดาบเล่มนี้ว่า เป็นดาบคาตะนะยุคแรกที่ เป็นดาบช่วงรอยต่อที่ทหารญี่ปุ่นเริ่มลงจากหลังม้า จึงรับวัฒนธรรม ดาบทาชิ โดย ดูได้จากFittingต่างๆของดาบทาชิเล่มนี้ทำจากเหล็ก ก็มีอายุหลายร้อยปี พอเห็นฮามอน(HAMON) ถ้าให้ชัดต้องขัดเรียกฮามอนแต่ก็จะเสียธรรมชาติผิวดาบเดิมที่ผ่านกาลเวลาไป ทรงดาบบอกถึงยุคสมัยตรงกับสมัยเอโดะ โดยดูจากบันทึก Period ทรงใบดาบเล่มนี้ ตรงกับบ้านเรา คือ สมัยอยุธยา ตรงกับราชวงศ์ปราสาททอง ในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ถึง ราชวงศ์บ้านพลูหลวง สมเด็จพระเพทราชา ดาบเล่มนี้มีอายุ เกือบ 350 ปี

พิธีกรรมการตีดาบแบบโบราณนั้นมีขั้นตอนมากมายและถือเป็นพิธีกรรมที่ศักดิ์สิทธิ์ ช่างตีดาบต้องถือศีลกินเจ นุ่งขาวห่มขาวถือเพศพรหมจรรย์ และทำสมาธิในขณะที่หลอมเหล็ก ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร เพื่อผลิตดาบให้เป็นมงคลแก่ผู้เป็นเจ้าของดาบเล่มนั้นๆ ช่างตีดาบและลูกมือจะร่วมมือกันทำดาบเพียงหนึ่งเล่มในระยะเวลามากกว่าหนึ่งเดือน ชาวญี่ปุ่นเชื่อว่าช่างตีดาบที่ดีจะทำดาบที่ดีออกมา หากช่างตีดาบมีจิตใจไม่ดีดาบที่ตีออกมาก็จะไม่ดีไปด้วย ดาบแต่ละเล่มจึงมีราคาไม่เท่ากัน บางเล่มราคามากกว่าที่ดินหนึ่งผืน หรือดาบที่ดีเพียงเล่มเดียวอาจจะมีราคาสูงกว่าหอกสามร้อยเล่ม ในสมัยโบราณดาบจึงไม่ใช่อาวุธที่สามารถจะซื้อมาใช้ในกองทัพได้ นอกจากเป็นสมบัติส่วนตัวของเหล่าซามูไรเท่านั้น

จุดเริ่มต้นของโรงตีดาบ

เนื่องจากสมัยโคโตยาวนานกว่า700ปีแถมมีสงครามบ่อยครั้งความต้องการดาบสูงมาก ช่วงนึงของสมัยโคโตก็ตรงกับสมัยคามาคุระคือประมาณศตวรรษที่12-13 ซึ่งเป็นยุคทองของดาบ เพราะมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วและสวยงาม มาซามุเนะที่เป็นช่างตีดาบผู้ยิ่งใหญ่ก็อยู่ในยุคนี้ด้วยเกิดขึ้นช่วงปลายสมัยโคโตก็มีสงครามกลางเมืองครั้งใหญ่คือเซนโกคุ เรียกได้ว่าเดี๋ยวรบเดี๋ยวเลิกกันอยู่เป็นร้อยปี ทำให้มีโรงตีดาบเกิดขึ้นมากมาย แต่จะเกาะกลุ่มอยู่ในเขตที่มีแร่เหล็กหรืออยู่เขตปกครองของตระกูลที่เป็นทหาร และเกิดรูปแบบการตีดาบขึ้น 5 แบบเรียกตามชื่อจังหวัดในขณะนั้น (ในวงเล็บคือจังหวัดในปัจจุบัน) ได้แก่

1.บิเซน(โอคะยามะตอนล่าง)

2.มิโนะ(กิฟุ) เมืองที่ตีดาบเล่มนี้

3.โซชูหรือซากามิ(คานากะวะ)

4.ยามะชิโระ(เกียวโต)

5.ยามาโตะ(นารา)

ดาบดีบางเล่มในสมัยโบราณต้องนำวัวมาแลก 300 ตัว เจ้าของดาบอาจจะยอมแลก ดาบเก่าในบ้านเราหายากมากไม่รวมที่ทางญี่ปุ่นมาซื้อกลับไปในประเทศ ปัจจุบันมีราคาสูงขอโชว์อย่างเดียว