กริชมาดูรา ความยาวรวม 12 นิ้ว ใบกริช 7 นิ้ว ด้ามจับ 4 นิ้ว กริชเล่มนี้เป็นกริชที่ขุดได้ที่ปักษ์ใต้บ้านเราในพื้นที่ จ.ปัตตานี เหล็กที่ตีใบกริชมีคุณภาพดีมากน่าจะตีจากเหล็กกล้าที่คุณภาพสูงขนาดจมดินมาหลายร้อยปียังมองเห็นทรงอยู่ และงาแกะจะกลายเป็นฟอสซิวอยู่แล้ว กริชเล่มนี้มีอายุ 200-300 ปี ก็ตรงกับอยุธยาบ้านเรา ฝักไม่มีเนื่องจากขุดได้ในประเทศไทยเลยทำฝักแบบจรีบอนให้ตรงกับยุคอยุธยาตามความชอบส่วนตัวและชอบกริชฝักข้าวโพดท่านโกษาปานเลยทำฝักลักษณะเดียวกัน เพราะอยู่ยุคอยุธยาเหมือนกัน ช่วงยุคแรกด้ามกริชจะแกะจากงาช้าง พอยุคถัดมางาช้างหายากจะใช้วัสดุเป็นประเภทเขี้ยวหรือกระดูกปลาวาฬ ข้อสัณนิษฐานส่วนตัวของเส้นทางการเดินทางของกริชเล่มนี้น่ามาจากทางเส้นทางเดินเรือสินค้าที่มาค้าขายแถบแหลมมาลายูผ่านช่องแคบมะละกา ในอดีตปัตตานีเป็นศูนย์กลางการค้าและเมืองท่านานาชาติ และผลิตปืนใหญ่ ปืนใหญ่ที่มีชื่อเสียงของปัตตานีคือ ปืนใหญ่พญาตานี

กริชมาดูรา เป็นกริชที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่ผสมผสานระหว่างเจ้าอาณานิคมและวัฒนธรรมพื้นถิ่น ( เกาะ Madura ) จากลวดลายที่ปรากฎที่ด้ามจับ เป็นลวดลายของทางยุโรป เช่นม้าเพกาซัส หรือม้าบิน และลายดอกอื่นลายเครือเถาและลวดลายที่ด้ามก็เป็นเอกลักษณ์ของกริชมาดูราซึ่งเป็นเกาะที่เป็นฐานสำคัญของพวกฮอลันดาที่เข้ามายึดครองอินโดนีเซียและได้รับเอาวัฒนธรรมพื้นเมืองในเรื่องกริชเข้าไปด้วยแต่มีการดัดแปลงเรื่องลวดลายให้เข้ากับทางยุโรปซึ่งเป็นท้องถิ่นตัวเองความนิยมในเรื่องนี้ทำให้นักสะสมชาวฮอลันดามีกริชมากกว่าชนชาติอื่นในยุโรปรวมทั้งพิพิธภัณฑ์ในเนเธอเแลนด์มีกริชแสดงอยู่มาก

                    *ในอดีตสมัยเนเธอร์แลนด์เข้าไปปกครองหมู่เกาะอินเดียตะวันออก ทุกวันนี้หมู่เกาะอินเดียตะวันออกเปลี่ยนชื่อเป็นหมู่เกาะอินโดนีเซีย หรือ ชวาเป็นแหล่งเครื่องเทศที่สำคัญ จึงเป็นที่สนใจของชาวตะวันตก และตกเป็นอาณานิคมของประเทศ เนเธอร์แลนด์ ในนามของ VOC  คำนี้ย่อมาจาก Vereenigde Oost-Indische Compagnie แปลเป็นภาษาไทยก็คือ บริษัทอินเดียตะวันออกของฮอลันดา ผู้คนชนชาตินี้อยู่ภายใต้อิทธิพลของ VOC นานกว่า 300 ปี ช่วงระยะเวลา 3 ศตวรรษ VOC นำทรัพยากรธรรมชาติจากอินโดนีเซียไปสร้างความมั่งคั่งให้กับราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์เป็นจำนวนมาก

                    *พ.ศ.2485 ซึ่งเป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นได้ยึดครองอินโดนีเซียและขับไล่เนเธอร์แลนด์ออกไปได้สำเร็จ

                    *17 สิงหาคม พ.ศ.2488 อินโดนีเซียถือโอกาสประกาศเอกราชเพราะญี่ปุ่นแพ้สงคราม โดยมี ซูการ์โน เป็น ประธานาธิบดีคนแรก แต่เนเธอร์แลนด์ไม่ยอมรับและพยายามกลับเข้ายึดครองอินโดนีเซียอีก ทำให้เกิดการสู้รบกันอย่างรุนแรง

                    *พ.ศ.2489 ทั้งสองฝ่ายลงนามเพื่อยุติความขัดแย้งใน ข้อตกลงลิงกัดยาติ (Linggadjati Agreement) แต่ภายหลัง เนเธอร์แลนด์ละเมิดข้อตกลงโดยนำทหารเข้าโจมตีอินโดนีเซียอีก

                    *ในวันที่ 27 ธันวาคม พ.ศ.2492 อินโดนีเซียจึงได้รับเอกราชจากเนเธอร์แลนด์ เนื่องจากสหประชาชาติกดดัน แต่เนเธอร์แลนด์ก็ไม่คืนดินแดนอิเรียนจายาตะวันตกให้ จนในที่สุดประชาชนในดินแดนนั้นได้ลงประชามติขอเป็นส่วนหนึ่ง ของอินโดนีเซียต่อสหประชาชาติจึงสามารถรวมกันได้สมบูรณ์ใน พ.ศ.2506