1.รูปสมบัติ- รูปร่างหน้าตาสะสวยอย่างนางฟ้านางสวรรค์ก็มิอาจเทียบเคียงรัศมีเธอได้

2.คุณสมบัติ- มีจิตใจดีที่งดงามดังแก้วมณีโชติที่แสนจะบริสุทธิ์ มีจิตใจเมตตาอารีย์งดงาม พูดจาไพเราะเพาะพริ้ง มีอำนาจในการบันดาลความอุดมสมบูรณ์ ความสุข ความมั่งคั้งร่ำรวย สามารถเปลี่ยนเรื่องร้ายให้เป็นแก้วสารพัดนึกได้อย่างง่ายดาย

3.ทรัพยสมบัติ -เมื่อเธอเกิดก็บังเกิดกฤษดาปาฎิหารย์ บังเกิดทรัพย์สินต่างๆมากมาย เช่น เงินทอง ภักษาหาร ของวิเศษ ฯลฯ โดยที่ตัวเธอนั้นมีแก้วสารพัดนึกเป็นทรัพย์สมบัติประจำตัว

เหตุที่เป็นแบบนี้เพราะบิดามารดาของเธอนั้น ชื่อนายเทศน์กับนางจันมา เป็นสองสามีภรรยาถือธรรมะปฎิบัติศีล 5 เป็นเนื่องนิตย์และบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ พระลักษมีและพระพิรุณอยู่ประจำ จึงทำให้พระลักษมีประทานแก้วมณีสารพัดนึกและพระพิรุณประทานน้ำอมฤตศักดิ์สิทธิ์เข้าท้องนางจันมาจึงบังเกิดเป็นนางมนธาราขึ้น

นอกจากนี้แล้ว มนธารา ยังคุณสมบัติพิเศษอย่างหนึ่งนั้นคือ มีกลิ่นกายและผมที่มีกลิ่นหอมดังโอสถทิพย์จากแดนสวรรค์ สร้างความผ่อนคลายแด่ชาวบ้านยิ่งนัก ด้วยเหตุนี้ มนธารา จึงเป็นที่รักใคร่ของชาวบ้านยิ่งนักปานว่าผู้ใดคิดพรากเธอไป คนในหมู่บ้านหายอมไม่ แต่ก็เป็นที่น่าแปลกไม่มีชายใดในหมู่บ้านตบแต่งเธอเป็นภริยาได้เลย แม้ใจจะคิดเพียงเหตุผลเพราะว่า "อันพวกเรากับน้องนางมีบารมีถึงเพียงนี้พวก พี่คงยากจะเอื้อมถึง" แต่แล้วจนแล้วจนเล่าก็ไม่พ้นสัจธรรมเมืองเรื่องรู้ถึงหู กษัตริย์นามว่า ท้าวฟ้าฉัตรแห่งนคร คำจัน พระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ที่มักมากในกามคุณขั้นสูง จึงได้บัญชาราชสาสน์ให้ชาวบ้านแถบนั้นได้รับรู้ว่าตนต้องการนาง มนธารา มาเป็นบาตรจาริกาของพระองค์และด้วยคุณสมบัติของนางดังกล่าวจึงทำให้ ท้าวฟ้าฉัตร ยิ่งมีไฟแห่งความปรารถนาเร้าร้อนยิ่งขึ้น จนถึงขั้นบัญชาว่าผู้ใดขัดขวางมีโทษอาญาถึงตายหากว่าหากนำนางมาถวายให้ข้าทันที่จะตบรางวัลโดย ให้ส่วยร้อยครอบครัว ทองพันชั่ง ตบเป็นรางวัลเมื่อกล่าวเช่นนั้น ทหารม้าจึงนำเอาพระราชสาสน์ไปป่าวประกาศให้ชาวชายป่าได้รับรู้ เมื่อชาวบ้านได้ฟังเช่นก็ต่างพากันกลุ่มอกกลุ่มใจกระวนกระวาย ไปทั่วเรื่อนว่าจะทำกัน เช่นไรดีชาวบ้านจึงพากันมาชุนนุม ณ ลานกว้างในหมู่บ้านชาวบ้านต่างพูดจาหารือกันอย่างเร่งด่วนกับเรื่องตรงนี้ฝ่ายผู้เฒ่าอาวุโสจึงกล่าวว่า "เย็นไว้ลูกหลานเอย พรุ่งนี้เราจะเอาหลาน มนธาราไปซ่อนในป่าพร้อมกับทรัพยสมบัติของเธอพร้อมบิดามารดา" เมื่อชาวบ้านฟังความเห็น เช่น นั้นก็ตกลงปลงใจนำเอามนธาราไปซ่อนไว้ในป่าพร้อมบิดามารดา แต่นางมนธารา ก็กล่าวว่า "ตัวฉันไม่อยากทำอย่างนี้เลยเพราะพี่น้องชาวบ้านมาเดือดร้อนเพราะฉัน ปล่อยฉันไปหาท้าวฟ้าฉัตรเถอะจ๊ะเพื่อความสงบสุขของพี่น้องในหมู่บ้านจะดีแล มิเดือดร้อน" แต่ชาวบ้านปฎิเสธนางจึงได้แต่ทำตามที่ชาวบ้านแนะนำ ในที่สุดชาวได้นำ มนธารา และครอบครัวพร้อมทรัพย์สินไปซ่อน ณ ถ้ำแห่งหนึ่งโดยที่นางมนธาราได้กล่าวจิตอธิฐานว่า "ข้าแต่คุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์สิ่งศักดิสิทธิ์ทั้งหลาย คุณพระแม่ลักษมี คุณพระพิรุณเทพ โปรดคุ้มครองคนในหมู่บ้านของข้าพเจ้าด้วย เถิด" ขณะที่ฝั่งหมู่บ้านท้าวฟ้าฉัตรทรงเสด็จมาด้วยตนเองและเอยวาจาว่า "เหวยๆๆๆๆ นางมนธาราอยู่ไหนน้องนางจ๋าพี่มารับเจ้าแล้วมาเป็นของพี่ซะดีๆ แต่ที่ได้ยินกลับคือความว่างเปล่าของสิ่งที่ตนปรารถณา ท้าวคำฉัตรทรงพิโรธมาก สั่งทหารให้นำเอาตัวชาวบ้านทุกคนออกมาแต่ล่ะเรือนแล้วไตร่ถามว่า "เหวยๆ พวกสูเอาน้องนางมนธาราไปซ่อนไว้ที่ใด หากไม่บอกข้าจะปิตุฆาตพวกเจ้าให้หมดทั้งหมู่บ้านนี้แหละชาวบ้านคนหนึ่งกล่าวว่า "นางได้หนีไปขณะที่พวกข้าพระพุทธเจ้าได้พากันหลับไหล พระพุทธเจ้าข้า" ท้าวฟ้าฉัตรฟังเช่น นั้นแทนที่จะหายกริ้วแต่กับโกธายิ่งนักสั่งให้ทหารนำชาวคนนั้นมาประหารแต่ อนิจา บังเกิดปาฎิหารย์ ดาบทหารทำอะไรชาวบ้านคนนั้นไม่ได้แม้จะใช้ศาสตร์ตราวุธใดก็มิทำอันตรายใดได้ ต่อมานางมนธารา ก็ปรากฏกายขึ้นต่อหน้าทหารและท้าวฟ้าฉัตร "พอเถอะมหาราชการที่พระองค์กระทำการ เช่น หาถูกควรไม่ จงหยุดเถิด " เมื่อท้าวฟ้าฉัตร ได้ความงามและน้ำเสียงที่ไพเราะนั้นของนาง มนธารา ก็หลงไหลในน้ำเสียงแล้วเอยว่า "ถ้าน้องนางมากลับพี่และยอมเป็นของพี่รับรองพี่จะไว้ชีวิตพวกมันพวกนี้" พอมนธารา ได้ยินเช่นนั้นก็ยินยอม ฝ่ายท้าวฟ้าฉัตรก็ลี้ตรงไปหวังลูบไหลตัวนางแต่อนิจา เกิดเหตุ อัสนีบาตผ่าลงตัวท้าวฉัตรฟ้าสิ้นชีวีแต่นาง มนธาราหาเป็นไรไม่ นับแต่บัดนั้นมาชาวบ้านก็สุขสงบบัดนั้นเป็นต้นมา ต่อมานางมนธาราได้อภิเสกสมรสกับเจ้านครพิงค์ (เชียงใหม่)และได้มาเป็นผู้กำเนิดเมืองเชียงใหม่นี้ ตามตำนานฉบับล้านนาได้กล่าวไว้