พิรอดแขนผ้าประเจียดแดงหลวงปู่นาค วัดอรุณฯลงรักถักเชือกเจ้าของตะกรุดหนังหน้าผากเสืออันดับหนึ่งของเมืองไทย พื้นเพแต่ดังเดิมหลวงปู่นาค วัดอรุณนั้นเป็นคนมอญบางพูน จังหวัดปทุมธานีนี้เอง อัฐิของท่านหลวงตารอดแห่งวัดบางพูนก็เป็นผู้ขอแบ่งจากทางวัดอรุณฯมาใส่ในเจดีย์ที่วัดบางพูนเอาไว้ ถ้าใครไม่รู้ก็ขอบอกเอาไว้เสียตรงนี้เลยว่าหลวงตารอดนั้นเป็นศิษย์ผู้น้องของหลวงปู่นาคอีกที ท่านจึงใกล้ชิดสนิทกันมาก สมัยก่อนถ้าคนแถววัดบางพูนจะไปเรียนหนังสือหรือหางานทำในพระนครแต่ไม่รู้จักใคร หลวงตารอดจะฝากไปอยู่ที่วัดอรุณฯเป็นเด็กวัดไปพลางๆ เช่นเดียวกันกับคนแถวปากคลองรังสิตก็จะฝากฝังให้ไปอยู่ที่วัดอรุณกับพระสละ ชัยยศ ที่เป็นศิษย์ของหลวงปู่นาคและจำพรรษาอยู่ที่วัดอรุณ

*****สมัยนั้นชุมชนแถววัดอรุณขึ้นชื่อเรื่องผีดุเพราะรายล้อมไปด้วยวัดไทย วัดจีน วัดฝรั่ง มัสยิด จึงมีสุสานสารพัดเชื้อชาติรายล้อม เด็กวัดอรุณฯทั้งเด็กเก่าเด็กใหม่จึงได้ของดีที่หลวงปู่นาคทำไว้ให้ใช้นั้นก็คือผ้าประเจียดแดงเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจว่าผีไม่มายุ่งแน่ สมัยแรกๆที่ท่านยังไม่ชราภาพมากนักท่านจะนำผ้าแดงมาเขียนยันต์ให้ ผืนขนาดค่อนข้างใหญ่บางคนที่เป็นทหารหรือตำรวจก็ใส่รองใต้หมวกเอาไว้ บางรายก็เอาไปทำเป็นประคตแขนก็มี ต่อมาภายหลังเมื่อท่านชราภาพมากขึ้นลูกศิษย์จึงไปว่าจ้างโรงพิมพ์สกรีนผ้ายันต์ขึ้นมาให้ท่านปลุกเสกผ้ายันต์สกรีนนี้ผืนค่อนข้างเล็กท่านจะนำมาพับทบกันไปมาจนเป็นผืนเล็กๆ แล้วจึงม้วนเหมือนตะกรุดแล้วเอาเชือกพันเป็นลายกระบอกแจก โดยเฉพาะในช่วงสงครามที่ญี่ปุ่นบุกเข้าไทยแล้วมีเครื่องบินทิ้งระเบิด ท่านได้ทำแจกชาวบ้านบริเวณรอบวัดด้วยประมาณพานดอกไม้ ยันต์ที่บรรจุเอาไว้นั้นเมื่อคลี่ออกดูจะเป็นยันต์มงกุฎพระพุทธเจ้า บางคนอาจเคยผ่านตามาบ้างแต่ไม่สนใจมองข้ามเพราะไม่รู้ว่าใครปลุกเสก แต่ถ้ารู้ว่าเป็นของหลวงปู่นาคแห่งวัดอรุณฯแล้วละก็คงไม่ปล่อยให้เลยผ่านไปได้ง่ายๆ ไม่จำเป็นต้องมีตะกรุดหนังหน้าผากเสือของท่านแค่ผ้าประเจียดแดงผืนเล็กๆก็เหลือเฟือ หายาก