รูปถ่ายซีเปียครูบาเจ้าศรีวิชัย ถ่ายกลางแจ้งบริเวณใต้ต้นชบาแดงที่วัดศรีโคมคำ จ.พะเยา ปี 2467 ขณะอายุได้ 46 ปี กรอบการ์ดเดิม ต้นแบบเหรียญครูบาศรีวิชัย ปี 2482 ครูบาเจ้าฯท่านเป็นพระภิกษุธรรมดาๆ องค์หนึ่งซึ่งเข้าร่วมห่มผ้าเหลืองมาเป็นพระเข้าบวชเรียน จากสามเณรสู่พระภิกษุ และ ท้ายที่สุดก็สิ้นอายุขัยในผ้าเหลืองในระยะเวลา ๔๒ ปี  โดยไม่เคยได้รับสมณศักดิ์ใดๆ ไม่ได้เป็นพระอุปัชฌาย์ ไม่เคยมีพัดยศ หรือตำแหน่งทางคณะสงฆ์ แต่ทว่า พระภิกษุรูปนี้กลับเป็นผู้สามารถทำให้วัดต่างๆ ที่เชียงใหม่ และลำพูนพัฒนาขึ้นมาใหม่เป็นจำนวนมากจนกระทั่งท่านได้รับการยกย่องว่า  "เป็นนักบุญแห่งล้านนาไทย" ซึ่งทุกท่านที่เคยเดินทางสู่แผ่นดิน อาณาจักรลานนาไทยอันเก่าแก่ ไม่ว่าจะเป็นเมืองเชียงใหม่ ลำพูน ลำปาง แม่ฮ่องสอน เชียงราย ฯลฯ จะไม่มีวันหนีพ้นนามของ ครูบาศรีวิชัย ได้เลย เพราะจังหวัดของหัวเมืองเหนือที่ได้เอ่ยมานี้ล้วนแต่มีผลงานของท่านปรากฏอยู่ทั้งนั้น

ตลอดชีวิตของท่านไม่เคยทำบาป สร้างแต่ความดีให้แก่สาธารณชน การถูกใส่ความที่ต้องรอนแรมลงมารับการสอบสวนที่กรุงเทพฯ ถึง ๒ ครั้งในชีวิต แต่ก็พ้นมลทิน คือผลตอบแทนที่ท่านได้รับ

              ขอกล่าวถึงประวัติครูบาศรีวิชัย เดิมท่านชื่อ “อินเฟือน” ได้ถือกำเนิดเมื่อ วันอังคารที่ 11 เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2421 ตรงกับวันขึ้น 11 ค่ำ เดือน 9 ล้านนา เวลาพลบค่ำ ปีขาล จ.ศ 1240 ณ บ้านปาง ต.แม่ตืน อ.ลี้ จ.ลำพูน บิดาชื่อ นายควาย มารดาชื่อ นางอุสา ในระยะเยาวัยบิดามารดาได้นำเด็กชายอินท์เฟือนถวายตัวเป็นศิษย์ของ ครูบาขัตติยะ วัดบ้านปาง จวบจนเมื่ออายุได้ 18 ปี จึงได้ทำการบรรพชาเป็นสามาเณร ณ พระอารามแห่งนี้ ใน ปี 2442 เมื่อสามเณรอินท์เฟือนมีอายุได้ 21 ปี จึงได้ทำการอุปสมบทเป็น พระภิกษุ ณ วัดบ้านโฮ่งหลวง จ.ลำพูน โดยมี ครูบาสมณะ วัดบ้านโฮ่งหลวง เป็นพระอุปัชฌาย์ได้รับฉายาว่า “สิริวิชโย” เมื่ออุปสมบทแล้วจึงได้กลับมาจำพรรษาที่วัดบ้านปางอีก 1 พรรษา จากนั้นจึงได้เดินทางไปศึกษาสมถะวิปัสสนากรรมฐานกับ ครูบาอุปละ วัดดอยแต อ.แม่ทา จ.ลำพูน และครูบาวัดดอยคำ ซึ่งถือว่าเป็นตักกสิลาแห่งแดนล้านนาในยุคสมัยนั้น ครูบาเจ้าฯท่านได้ทำคุณประโยชน์ทำนุบำรุงพระศาสนาสร้างวัดวาอารามในแผ่นดินล้านนานับเป็นร้อยวัด และผลงานชิ้นสำคัญคือสร้างทางขึ้นพระธาตุดอยสุเทพ ทุกปีจะมีพิธีเดินขึ้นดอยสุเทพ ถือปฎิบัติมาช้านานทุกปีก่อนวันวิสาขบูชา 1 วัน ครูบาเจ้าฯเป็นผู้นำด้านจิตวิญญาณของชาวล้านนาภาคเหนือโดยแท้ ถึงแม้ท่านจะโดนกล่าวหาว่าร้ายจนต้องอธิกรท่านก็เดินหน้าไม่ละทิ้งอุดมการณ์ของท่าน ต้นฉบับ มารไม่มีบารมีไม่เกิดอย่างแท้จริง เวลาท่านสอนธรรมะกับศิษยานุศิษย์ท่านสอนได้เป็นวันๆไม่ลุกไปไหนไม่ว่าจะมาเป็นร้อยเป็นพัน หรือ เพียงคนฟังคำสอนของท่านเหลือเพียงคนเดียวท่านก็นั่งสอนธรรมะจนกว่าจะไม่มีคนฟังซึ่งหาพระภิกษุรูปไหนที่ทำได้แบบนี้ได้ยาก ครูบาเจ้าฯท่านมีลูกศิษย์มีชื่อมากมาย และบางท่านอาจจะไม่ทราบ หลวงพ่อทองอยู่ วัดใหม่หนองพะอง ก็เป็นศิษย์อีกรูปหนึ่งของท่าน ครูบาเจ้าศรีวิชัย สมเป็นตนบุญแห่งล้านนา