พระผงยาจินดามณี หลวงปุ่บุญ พิมพ์วัดรงษี พิมพ์เล็ก จัดเป็นพระยุคแรกๆของหลวงปู่บุญ และพิมพ์พระก็คลี่คลายมาเป็นพระตระกูล ซุ้มแหลม และ ซุ้มเว้า พระยุคแรกๆ หลวงปู่มักจะถอดพิมพ์พระจากพระเกจิดังในยุคนั้น อธิ เช่น พระพิมพ์สมเด็จวัดระฆัง ,ท่านเจ้ามา วัดสามปลื้ม ,หลวงพ่อทา วัดพะเนียงแตก, หลวงปู่นาค วัดห้วยจระเข้ เป็นต้น เป็นที่สะท้อนให้เห็นถึง ความนิยมของพระเครื่องที่ผู้คนนิยมเสาะแสวงหาในสมัยนั้น หลวงปู่สร้างพระไว้มากมายหลายพิมพ์ พระผงที่สุดยอดของหลวงปู่คือ พระผงยาจินดามณี 

          มีบันทึกมาตั้งแต่ในอดีตว่า ยาจินดามณีหรือยาวาสนา เป็นยาที่ทรงคุณวิเศษเพื่อช่วยรักษาโรคภัยไข้เจ็บได้รวมถึงโรคที่เกิดจาก “เคราะห์กรรม” ผู้ใดได้กินยานี้จะบันดาลให้เคลื่อนคลายและทุเลาเบาบางลงได้ และมีลาภผลบังเกิดแก่ตน ป้องกันและรักษาโรคภัยไข้เจ็บได้ดี แม้แต่ผู้ป่วยด้วยโรคร้ายที่อาจจะถึงตายก็บรรเทาเบาบางลงได้ ถ้าเกิดคดีความให้เอาเม็ดยาแช่น้ำและทำน้ำมนต์ความจะสูญ 

          ผู้ใดที่ใกล้ถึงแก่ชีวิตอาจช่วยให้ฟื้นคืนสติได้ชั่วคราวโดย ฤทธิ์ยาจินดามณีจะช่วยประชุมธาตุให้อินทรีย์และจิตวิญญาณอยู่ครบ เพื่อให้มีสติมีกำลังในการสั่งเสียลูกหลานเป็นครั้งสุดท้าย และยังสามารถพกพาติดตัวเพราะยาจินดามณีขึ้นชื่อว่ามีเป็นเมตตามหานิยม หากนำติดตัวเข้าป่า จะป้องกันคุณไสย สัตว์ร้าย และภูตผีทั้งหลายได้ บางครั้งตำราก็หามาลงไม่ครบ การทำหนังสือพระคนทำหนังสือก็รวบรวมจากของตนเองบ้าง นักสะสมที่คุ้นเคยบ้าง พระกระจัดกระจายไปทั่ว พระพิมพ์ที่หายากถ้าไปตกอยู่กับคนที่ไม่นิยมสะสมพระที่เป็นคนนอกวงการไม่รู้จักคุ้นเคย ก็ไม่สามารถนำพระเค้ามาลงให้ชมกันได้กลายเป็นพระที่ไม่เป็นตามมาตรฐานในหนังสือไป คนทำหนังสือก็ไม่มีใครเกิดทันหลวงปู่ เห็นของหลวงปู่ครบหรือไม่ ไม่ควรเรียกพระนอกพิมพ์หรือพระไม่มาตรฐาน ควรเรียกว่าพระพิมพ์หายากมากกว่า ฉนั้นต้องแม่นมวลสารและ เข้าใจในบุคคลิกของพระสำนักนั้นๆและศิลปะเชิงช่างของช่างวัดนั้นๆ เพื่อให้เห็นภาพมากขึ้น อีกหนึ่งตัวอย่าง เช่น พระกรุวัดอัมพวา กทม. ที่จัดสร้างโดยสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์(ฤทธิ์)วัดอรุณฯ ก็มีทั้งพิมพ์ของตัวเอง และ ล้อพิมพ์ เช่น มีของพิมพ์ปิดตาวัดหนัง พระวัดรังษี และ ปิดตาวัดพลับ  ก็มีสุดท้ายก็มาจบที่เนื้อหามวลสารที่เอกลักษณ์คือเนื้อผงน้ำมัน มิฉะนั้นคุณจะหลุดของดีไปโดยมิรู้ตัว